checkpoint Praag

De wedstrijd is al heel wat gevorderd, de klassieker is een ware heldentocht geworden. Onze twee Pallieterkes trotsteerden helse temperaturen, heuvels en bergen en vraten kilometers, wat zeg ik, honderden kilometers asfalt. Na veertien dagen was het eindpunt in zicht, Praag. Onder luid trompetgeschal werden de fietsers onthaald. De ene fietser al wat vermoeider dan de andere. De 1400 kilometers konden ze alleen maar aan dankzij liters water, kilo's chocolade en buskes zonnecreme... Het resultaat mag er wezen, een kathedraal van een sportlichaam. De lijntjes van de fietstenue zijn mooi zichtbaar.

We interviewen nu enkele deelnemers.
Lidewij, wat was het hoogtepunt van de fietstocht?
afzien tijdens het stijgen, maar daarna ongeloofelijk kicken om tegen 50km per uur de berg af te stuiven. Even was het kantje boordje, mijn zonnebril verloren tijdens een afdaling. Gelukkig wilde een mededeelnemer hem terug gaan halen.

Dries, waar lag het zwaartepunt van de trip?
Lidewij 's morgens wakker krijgen. Als vroege vogel was ik bij het krieken van de dag klaarwakker, mijn mededeelnemer iets minder.

En wat is het vervolg?
Lidewij, ik ga er een ware duatlon van maken. Ik ga zeilen op de middellandse zee met tante en nonkel.

Dries, er liggen nog enkele heuvels en bergen te wachten om te beklimmen met fiets richting Slovenie. Daar aangekomen maak ik tijd voor een wandeltocht.

Trouwe lezers, bedankt voor uw medeleven met deze twee helden.

Uw verslaggever vanuit Praag,

Meneer P. Urquell